هوراااااااااااا دوقلوهاي من راه افتادن

آهسته برخيزيد و قدم برداريد. قدم پشت قدم برداريد و از زمين خوردن نهراسيد كه زمين خوردن رسم آدمهاي بزرگ است. آرام قدم برداريد و به سمتم بيايد كه دستاني باز و قلبي مالامال از عشق. كمي آن طرف تر فقط چند قدم جلوتر منتظر به آغوش كشيدنتان ايستاده اند. گامهاي كوچك امروزتان نخستين درس اين زندگي براي راهي شدن شما به سوي سرنوشت هستند. گام برداريد و به جلو حركت كنيد كه ايستادن جايز نيست. زمين بخوريد نترسيد دوباره بلند شويد كه پس از هر بار زمين خوردن محكم تر و مطمئن تر بلند مي شويد.

آرام قدم برداريد و اين را بدانيد كه پس از هر قدم اثري برجاي مي ماند. قدم برداريد. قدم به بي نهايت هاي كشف نشده. به پاك كردن اشكهاي بلور از گونه هاي كودكي معصوم، قدم به سوي خنده خداوند، به سوي غرقه شدن در گنجينه هاي علم و روشنايي،‌به مدارا و مهرباني و كمك به مخلوقات خدا،‌به پاكي،‌به ايمان و به سمت خوبيها.

بزرگ باشيد و صبورانه ار كنار انسانها گذر كنيد و دست آنها را به مهرباني بفشاريد. پدر مادرتان بي صبرانه چشم به راه اين مرحله از زندگي شما بوده اند و اين شب را در كنار عزيزانشان به يادگار جشن گرفتند. گامهاي طلاييتان را ميبوسيم. گام نهادنتان بر اين زمين خاكي هزاران بار مبارك.

و اما برداشتم اولين گامهاي مستقل دختركان نازنينم بهانه خوبي شد براي يه جشن كوچولوي خونوادگي واسه همين من و بابا جون تصميم گرفتيم همين روزا يه جشن به يادموندني براتون بگيريم. منم اين روزا مصمم به دنبال تدارك جشن قدم براتون هستم. و به اين ترتيب مامان زهره باز هم دست به كار شد و مراسم بازي با چسب و كاغذ و قيچي رو به پا كرد.

تازه گيفت هاي ناناز و با نمكي هم تونستم گير بيارم . ولي از اونجا كه ماه رمضون از راه رسيده بايد صبر كنيم اين مماه تموم شه و به اميد خدا بعدش مهموني رو برگزار كنيم.

اينم چند تا دونه عكس هنري از مامان زهره بعد از راه افتادن دختركان شيرينش

اينو بگم كه متن و عكساي اين پست كه با لباس روز جشن تو حياط خونه گرفته شدن تبديل به يه قاب هنري براي كوبيدن به ديوار پرنسس هاي مامان شدن تا يادبودي براي همه روزهاي زندگي مان باشد.

پروردگارم سپاس بيكران..